Rammelesjang

Van Hofnar toet Rammelesjang.

Sinds inkele jaore waerdj de Prins vanne Sjaopsköp mit ziene Raod väörop gegange door eine Rammelesjang. Dees funksie is bènne de klup óntsjtange oet de Bóntje Aovendje woa-det hae de artieste van en nao de bühne bracht.

Eine waegwiezer dae noew mit ziene Narresjtek (Rammelesjang) de hoeaghede nao ’t middelpuntj van ’t fiëst bringtj. In vreugere tieje haaj de Hofnar ein sjpesjale posisie bènne ’t hof van ein hoeaggeplaatsjt persoean. Hae kos dinge zègke en fratse oethaole die de Raodshieëre zich neet kòste permitere. Hae mòcht dinge zègke, es d’r mer òm gelache kòs waere, mer daodoor woor waal gezag waat gezag mòs waere. Eine tolk van ’t volk, subtiel bringe waat de gewuëne burger te klage haet. Òm ’t good te doon, vreugtj `t òm versjtandj, dwaasheid wèrktj esse d’r wiës mit òmsjprings, mer wiëze miense die de dwaas oethange, falen…

De Rammelesjang, en noew höbbe we ’t äöver de Narresjtek, is de scepter van de Hofnar, auch waal “zotskolf” of “marotte” genumdj. Aan de baovekantj zit ein oêt hout gesjneje kop, waat ein verkleindj aevebeeld van de Nar zelf is. Hiej in Häör is ’t aevebeeld uiteraard eine Sjaopskop, want oze Rammelesjang is auch eine echte Sjaopskop. De Nar, laes Rammelesjang, hèltj ein angere deze kop väör mit de volgendje boeadsjap: “Kiek nao dichzelf, dit bön ich, det bös doe” Ein sjpegel dae nao twië kenj wirktj, dus eigelik waere wae allemaol gesjpegeldj mit de Nar. We zeen geliëk, motte òs òngerein neet väör de gek haoje en serieus nao-ein zeen op ein ludieke meneer. Bènne oos vereniging haet de Rammelesjang miër ein offisjele funksie. Zo-es iërder gezag begelètj hae de Prins en zien gevolg nao de plek woa-det ’t belangriek is. Hae hèltj alles inne gate en zorgtj det de delegasie saluweertj es emes dae ’t verdeentj ein tastbare waardering of óngersjeijing òntvíngtj in waat väör vorm den auch.